معایب شهرسازی در تبریز چنان متکثر و متنوع است که برای وقوع حوادث تلخ نیازی به زلزله مهیب هم نیست.
چالش روز:زلزله خیز بودن تبریز و سوابق زلزله های مهیب صده های گذشته در این شهر ضرورت توجه به شهرسازی مدرن را برای هرمدیر شهری اجتناب ناپذیر کرده است اما اتفاقی که در دهه های گذشته در تبریز رخ داده است هیچ شباهتی به مدیریت شهرسازی در یک شهر زلزله خیز ندارد.
توسعه شهری در تبریزی که بر روی گسل های زلزله قرار دارد دقیقا در سست ترین مناطق شهری از نظراستحکام زمین صورت گرفته و این به معنی صدور حکم قتل دسته جمعی مردم این شهر است.
نکته تاسف بارتر اینکه ساخت و سازدر بدترین مناطق هم بدون رعایت ساده ترین نکات فنی و مهندسی بوده و خانه های احداثی در این مناطق حتی بدون زلزله هم در خطر ریزش قرار دارند.
برای اثبات این ادعا تنها کافیست چند ساعت در مناطق حاشیه ای تبریز در حاشیه اتوبان پاسداران ،باغمیشه ،رشدیه حتی ولیعصر تبریز قدم بزنیم و خاک منطقه را با دست لمس کنیم
خانه هایی که به اصطلاح برزنی وشبانه ساخته شده اند و نه تنها پروانه ساختمانی و پایان کار ندارند بلکه در استفاده از مصالح و رعایت طبقات هم از هیچ قانونی تبعیت نشده است.
اما در این سو و در مرکزشهر و بافت فرسوده هم وضعیت چندان خوشایند نیست و میتوان حتی در چند متری میدان ساعت ساختمانهای ناایمنی را مشاهده کرد که خود به خود در حال فرو ریختن هستند و نیازی هم به زلزله نیست
همچنین خانه های قدیمی و ناایمن در کوچه های تنگ همچنان خودنمایی میکنندکه در محلات مرکزی و غرب همچنین جنوب وشرق تبریز در متراژهای عجیب و غریب زیر۲۵ متری و در چند طبقه ساخته شده اند و بروز یک آتش سوزی هم میتواند منجر به بحران امداد رسانی شود تاچه برسد به زلزله های مهیب که چند روزی است پیش بینی هایی صورت میگیرد.
مدیریت شهری تبریز در برنامه ای بلند مدت و فارغ از هیاهوی تبلیغاتی و رسانه ای تغییر بافت شهری را در دستور کار خود قرار دهد و صد البته که یک شبه حل مشکلی که چندین دهه است ایجاد شده ممکن نخواهد بود اما باید والزاما نقطه شروعی تعریف شود و به تدریج مناطق حاشیه ای وناایمن شهری تخلیه شود.